Bractwo Miecza

outsider

ELECTRIC BOOGIE (POPPING)

Electric Boogie tak jak Locking narodziło się w Los Angeles (sic!)- jego podstawy opracowała uliczna grupa ELECTRIC BOOGALOO. Oba style istniały długo przed NY- breakiem. Ale właśnie podczas tzw. ery Breakdance’u b-boys zaadoptowali „poppin’ & lockin’” i na swój sposób wykręcili je, włożyli w nie więcej funku, tak, że ostateczny „produkt” różnił się od sztucznego, pierwotnego LA-streetdance. Jak twierdzi Mr. Wiggles- odtąd zamiast Popping zaczęto używać terminu Electric Boogie. Dzisiaj, tzw. Breakdance składa się z Breakin’ Poppin’ & Lockin’.

Tym, co zainspirowało czarne dzieciaki z Los Angeles do położenia podwalin pod przyszłe Boogaloo, były stare, telewizyjne filmy science fiction z wczesnych lat ‘60tych jak „Lost in Space”. Naśladując ruchy aktorów grających roboty, stworzyli „taniec” THE ROBOT. Mimo późniejszych teorii, to nie mimowie byli inspiracją- w tamtych czasach mało się ich widziało na ulicach LA i w telewizji. Oczywiście pantomima pomogła później w rozwijaniu i dopracowywaniu the Robot. Wrażenie sztuczności i klimat futuryzmu mocno oddziałowywał na ubogą młodzierz z Inner-city, była to dla nich ucieczka do świata, gdzie wszystko jest doskonałe i proste, a takrze ucieczka od nudów i przygnębiającej atmosfery Śródmieścia. „Hydrauliczne” ruchy robota tańczącego w rytm muzyki zauważamy już w „The Goodfoot”- funkowym klasyku Jamesa Browna z ‘68 roku (polecam!). LA możemy więc postawić obok Nowego Jorku w rankingu głównych miast streetdance’u. W czasie, gdy w NY powoli rodził się Break (‘72- ’76), Locking i the Robot zdobywały popularność w południowej Kalifornii. W 1972\’73 w małym miasteczku Fresco, CA, pewne czarne rodzeństwo stworzyło coś nowego, choć na podstawach the Robot. PISTOL PETE (później zagrał w „Breaking” i wstąpił do Lockers’ów) i jego bracia wynaleźli styl, który nazwali...THE POPPING. Zawierał w sobie elementy Locking’u, Robota i pantomimy. Jednak zamiast szaleńczo się miotać (Locking), czy wykonywać ruchy przesadnie sztuczne i hydrauliczne (the Robot), bracia zaczęli „przepuszczać niewidzialną energię przez nadgarstki, łokcie, ramiona, szyję i w końcu przez wszystkie pozostałe części ciała”. Chodzi oczywiście o FALĘ- the Wave. W pewnym sensie, Popping to pantomima podłączona do kontaktu. Nowy styl zyskał sławę w San Francisco jeszcze zanim uderzył w Los Angeles. Ale kiedy już uderzył, od razu załapał się do pierwszego filmu o kulturze ulicy- „SOUL TRAIN”. W Pociągu Duszy Popping i Locking dotarły do NY. Cziekawe, że mimo podziałów na East i West, style NY i LA istnieją obok siebie w ramach Breakdance’u. Może na zasadzie kontrastu? ELECTRIC BOOGIE jest stale pod kontrolą tańczącego, podczas gdy Break pozwala na więcej szaleństwa, tancerz próbuje pokonać grawitację Wink

Oba style mają ten sam cel- wyłonić najlepszego w bitwach: "If my breaker cant beat you, my boogie can". Szkoda tylko, że Electric Boogie straciło ostatnio na popularności, mniej go widzimy na bitwach i teledyskach.